Van Dominique

Crematie

Lieve Dasch,

Hier sta ik dan. Voor jou. Speciaal voor jou. Ik dacht, ik ga maar als een van de eersten. Dan heb ik het maar gehad. Je weet hoe erg ik een hekel heb aan het praten voor veel mensen.

Hoe is het daarboven? Heb je oma al ontmoet? Geef haar maar een dikke knuffel van me. Ik weet hoe erg je haar miste. Ik verwacht dat zij nu bij je zal zijn. Dat jullie nu samen als twee engeltjes naar ons kijken. Ik hoop dat ik het een beetje goed doe, als jouw zus zijnde. Ik heb in ieder geval heel hard mijn best gedaan op jouw uitvaart. Ik hoop echt dat je het mooi vindt.

Als ik aan je denk krijg ik altijd een glimlach op mijn gezicht. Als ik andere mensen mag geloven, waren wij twee handen op een buik. Mijn partner in crime. Van de raarste whatsappjes en snapchats die wij naar elkaar stuurden, naar alle tekeningen die je voor me hebt gemaakt toen je klein was. Hoe wij samen geen grote voorliefde hadden voor wiskunde, allebei altijd te laat kwamen, samen de meest belachelijke geluiden konden maken en de meest achterlijke dansjes deden. Mama zei altijd dat er storm op komst was als wij samen een goede bui hadden. Of dat ze net zo goed niet mee had kunnen gaan, omdat wij toch alleen maar bezig waren met elkaar. Als wij samen sliepen, of toen ik nog thuis woonde en jij bij mij in bed kwam liggen, was er vaak amper meer ruimte voor mij over. Ik had geen deken of ik kreeg ineens een arm voor mijn hoofd. Want als jij sliep, dan sliep je ook echt. Maar omdat jij, jij was, was dat verre van een probleem.

Hoogtepunten en dieptepunten deelden wij met elkaar. Het doet me pijn dat ik jouw laatste dieptepunt niet heb gekend.

En weet je nog, Dasch, ons dagje naar Den Haag, wat maar een dagje is geworden omdat we nog samen met mama naar Venetie zouden gaan. We gingen naar Den Haag voor je verjaardag, kochten allebei weer dezelfde kleren, hadden zo erg de slappe lach dat we uit werden gemaakt voor ‘rotwijven’ door mensen die dachten dat we hun uitlachten. Dat ik de koffie die je voor me had gehaald vol over de straat heen uitproestte omdat hij zo heet was en jij in de bioscoop voorover viel en ik dat niet doorhad, zodat jij afging in je eentje. Partner – in- crime. Ik vond trouwens die broek en dat t-shirt terug in je kast die ik al twee maanden kwijt was. Gelukkig had ik nog geen nieuwe gekocht. Ik heb jou helaas je sjaal niet meer terug kunnen geven.

Hoe ik jouw luiers verschoonde, we tenten bouwden onder mijn bureau en we volwaardige circussen opvoerden voor papa en mama. Je vervalste schoolbriefjes onder mijn naam (aangezien we toch een identiek handschrift hadden) en we konden heel goed bekvechten om de rol als ‘dj’ in de auto. We hadden allebei nooit het geduld om het hele liedje af te luisteren, maar hielden eigenlijk gewoon van dezelfde muziek. Hoe iedereen onze stemmen aan de telefoon door elkaar haalde, jou do noemde en mij das, en hoe ik, toen ik in het buitenland was, een berichtje kreeg van mijn buren dat de muziek echt zachter moest worden gezet. Je paste namelijk op mijn konijntjes in mijn huis toen ik op vakantie was. Ik wil je nog bedanken voor die poging die je hebt gedaan om de konijnen manieren bij te brengen. Dit heeft echter niet veel zin gehad. Mama en ik kwamen drie weken geleden nog bij jou eten bij Holyland en waren ontzettend trots op jou hoe jij dat allemaal deed. Zo kan ik nog wel een uur doorgaan. Dat waren wij, dat was jij, met slechts wat voorbeelden van je grote zus en broers.

Ook hadden wij wel eens ruzie. Gewoon echte zussen-ruzies, waarbij we elkaar zo nu en dan heel irritant vonden. Maar vaak was dat binnen vijf minuten ook weer voorbij. Af en toe vond je het ook maar irritant om de jongste te zijn, maar wij hadden alleen maar het beste voor met jou. Je bent gewoon een geweldig zusje.

Lieve dascha, lief klein zusje van me, ik begrijp nog steeds niet hoe jij er ineens niet meer kan zijn. Het voelt als een amputatie, ik ben jou kwijt en jij was een deel van mij. Ik hoop dat ik altijd genoeg aan je heb laten zien hoeveel ik om je geef en hoeveel ik van je hou.

Ik hou van je en ik ga je verschrikkelijk missen. Je zal voor de rest van mijn leven een deel van mij blijven. Als ik kinderen krijg, zal ik ze vertellen dat ze een geweldige tante zouden hebben gehad, die mijn opvoeding ontzettend zou hebben verpest, zodat ze alleen maar bij hun tante hadden willen zijn. Ik neem je voor altijd met mij mee. Deze gelegenheid is geen afscheid, maar een eerbetoon aan jou. Om te laten zien hoe geweldig jij was. Want wij zijn samen voor altijd.

Liefs van je partner in crime, je zushi, je bubba en je pinguin die houdt van zeesterren.

Dikke kus, van je zus.