waar woorden tekortschieten
raakt de waarheid het hardst
wat gedaan is zouden we liever vergeten
maar niet de lessen die het meebracht
want waar de een niet weet
kan de ander aanvullen
waar we nooit geweten
is soms het schadelijkst
soms willen we alles maar loslaten
maar wanneer we de handen openvouwen
zien we niet wat we allemaal op ons rug dragen
de rouw zelfs voor onszelf onzichtbaar geworden
de wonden ondichtbaar
want hoe verzacht je oude pijn met nieuwe woorden?
is het ‘geleden onder’ of ‘gestreden voor’
wanneer twee verhaallijnen door mijn bloed stromen
waar Indo en Nederlander in één lichaam samenkomen
wie is dan de sterkste vechter in de kooi?
ik leerde half en half maken heel mooi
er is gevochten en gevallen voor waar ik nu sta
ogen nog vochtig in dankbaar bestaan
bewust van verleden
wijzer in het heden
de pijn morgen nog steeds niet volledig verdwenen
er zijn wonden onder de huid die niet helen
nog honderden ongehoorde verhalen te delen
je hoort de echo in de stilte
niet wie harder schreeuwt
maar stiller denkt
niet wie harder schreeuwt
maar stil herdenkt
