waar woorden tekortschieten
raakt de waarheid het hardst

wat gedaan is zouden we liever vergeten
maar niet de lessen die het meebracht

want waar de een niet weet
kan de ander aanvullen

waar we nooit geweten
is soms het schadelijkst
soms willen we alles maar loslaten

maar wanneer we de handen openvouwen
zien we niet wat we allemaal op ons rug dragen

de rouw zelfs voor onszelf onzichtbaar geworden
de wonden ondichtbaar

want hoe verzacht je oude pijn met nieuwe woorden?
is het ‘geleden onder’ of ‘gestreden voor’

wanneer twee verhaallijnen door mijn bloed stromen
waar Indo en Nederlander in één lichaam samenkomen

wie is dan de sterkste vechter in de kooi?
ik leerde half en half maken heel mooi

er is gevochten en gevallen voor waar ik nu sta
ogen nog vochtig in dankbaar bestaan

bewust van verleden
wijzer in het heden

de pijn morgen nog steeds niet volledig verdwenen
er zijn wonden onder de huid die niet helen

nog honderden ongehoorde verhalen te delen
je hoort de echo in de stilte

niet wie harder schreeuwt
maar stiller denkt

niet wie harder schreeuwt
maar stil herdenkt