Wanneer ouders een kind verliezen.
Dan huilt de aarde met ons mee.
De regen drenkt de tegels in verdriet.
De blaadjes hangen, de bomen razen.
De golven bulderen van berouw.
Het voelt onmenselijk. Tegennatuurlijk.
Wanneer ouders een kind verliezen.

Kijk goed om je heen. Ze komt terug in bloemen, in sterren,
in bomen die razen en in de regendruppels op jouw verdriet.
Ze komt terug, ooit, om jou weer te begroeten en je te
verwelkomen op die plek die zij al kent.
Ze zal je omarmen en wiegen.
Zoals jij dat bij haar deed op de allereerste dag.

(Tekst: Lois Kruidenier, gezien door Peter).